بحث و تبادل نظر درباره موضوعات مرتبط با خودشناسی. جهت پیوستن به این گروه و شرکت در بحث‌ها به لینک کنار صفحه مراجعه نمایید

۱۳۸۶ بهمن ۶, شنبه

Re: [Khodshenasi] tavajoh ya tavaghof

سلام به همگی

سئوال و موضوع خوبی را دوستمان پیمان مطرح کرده است
نظر نوبادی اینست که این دو راهکاری که مطرح شده جدای از هم نیستند و در حقیقت هر دو یکی‌اند.

توجه به فکر و آنچه در حال حاضر در ذهن می گذرد در حقیقت بمنظور و نیت توقف فکر صورت می گیرد. و شاید بهترین و دقیقترین رویکرد با این موضوع باشد. نمی توان فکر را متوقف کرد. تا وقتی من می خواهم فکر را متوقف کنم، خود همین تلاش برای توقف یا کنترل آن، باعث استمرار جریان فکرها خواهد شد. لذا فقط می توان به آنچه می گذرد و در جریان است(در ذهن)، نگاه کرد

بعضی می گویند ما این کار را می کنیم ولی بعد از مدتی بخودمان می آییم و می بینیم مدتی است که حسابی مشغول فکر شده ایم و ما را با خود برده است

اشکالی ندارد!  اگر چنین شد خودت را ملامت نکن. این خیلی طبیعی است. وقتی بخودت آمدی، نگاه کردن را ادامه بده. نگاه بدون تحلیل و تعبیر را

بعضی هم می گویند ما خوابمان می گیرد وقتی بجریان فکر نگاه می کنیم. باشد! چه اشکالی دارد؟ اوایل کار اینطور است اما رفته رفته این نگاه عمیقتر می شود. بشرط آنکه مراقبه (این نگاه کردن جریان فکر) را هر روز با همت و گذاشتن وقت و جدیت ادامه دهی. نه اینکه یک خط در میون باشد

بعضی هم خیلی خودشان را ملامت می کنند و بخودشان نق می زنند که چرا اتفاقی درون من نمی افتد. از خودت انتظار و توقع نداشته باش. سخت نگیر. خودت را همینطور که هستی بپذیر. نخواه که اتفاقی بیافتد (و این وقت است که اتفاقی می افتد!) بقول معروف بیخیال باش و بخودت آسون بگیر و به ذهنت فراغت بده. شلش کن

اما در مورد فارسی نوشتن
بدترین وجه نوشتن ایمیل به فارسی این است که دوستان آن را در برنامه‌ی
Word
می نویسند و از آنجا کپی می کنند در ایمیل و می فرستند. به این شکل کدهای ناپیدای ورد هم در ایمیل می آید و بسیار بسختی قابل خواندن است یا اصلا نمی شود خواند

فکر می کنم روش زیر بد نباشد
ابتدا نامه تان را بخط فارسی در برنامه‌ی
Notepad
که در قسمت
All Programs --> Accessories
هست، بنویسید
سپس آن متن را از آنجا کپی کنید و در ایمیل خود پیست کنید و بفرستید

نوبادی



2008/1/25 paymun_noury <paymun_noury@yahoo.com>:

با سلام

شاید دوستان با من هم عقیده باشند که در برابر مسئله فکر دو راهکار

 شا خص ارائه میشود:

یکی توقف فکر و دیگری توجه به فکر .

 این توقف و یا توجه از طرف اشخاص متفاوت به اشکال گوناگون ارائه شده است اما در

 نهایت دو راهکار اساسی فوق قابل تمایز میباشند. مثلا بحث احتماء ( پرهیز )، سکوت،

خلاء،  لائیت و  مانند آن  در واقع همان  توقف فکر است و یا وقتی صحبت از حضور،

بیداری، اوئیت، حا ل و مانند آن  میشود در واقع توجه به فکر  در مد نظر است.

سوال این است که دوستان در تجربه شخصی خود از کدامیک از این دو راهکار بهره

 برده اند و آیا اصولا در تفکیک این دو راهکار با من هم عقیده اند؟


__._,_.___

Your email settings: Individual Email|Traditional
Change settings via the Web (Yahoo! ID required)
Change settings via email: Switch delivery to Daily Digest | Switch to Fully Featured
Visit Your Group | Yahoo! Groups Terms of Use | Unsubscribe

__,_._,___

0 نظرات: